Μια "μικρή λεπτομέρεια" που χρήζει προσοχής

Θα ασχοληθώ σήμερα με ένα ζήτημα το οποίο δεν έχει ακόμη ενταχθεί στην ατζέντα του προεκλογικού διαλόγου. Αφορά μια πλευρά της μεταναστευτικής πολιτικής και ειδικότερα αυτή που άπτεται της απονομής της Ελληνικής Ιθαγένειας. Αφορμή για την ενασχόλησή μου με το ζήτημα αυτό αποτελούν οι θολές (;) δεσμεύσεις (;) του κ. Παπανδρέου για απονομή της Ελληνικής υπηκοότητας σε μεγάλο πλήθος μεταναστών....

Πριν βιαστούμε να παρασυρθούμε σε αφοριστικούς χαρακτηρισμούς ας δούμε τι ισχύει σήμερα:

Η ιθαγένεια είναι μια νομική κατασκευή που συστήνει μια σχέση μεταξύ ενός ανθρώπου και ενός κράτους. Στην Ελλάδα, οι όροι «ιθαγένεια», «υπηκοότητα» και «ιδιότητα του πολίτη» έχουν ακριβώς την ίδια σημασία. Αποδίδουν το περιεχόμενο που η ιδιότητα του πολίτη αντανακλά με τον πλέον σύγχρονο τρόπο.

Το ελληνικό δίκαιο της ιθαγένειας είναι δίκαιο του αίματος και εκφράζεται με την αυτοδίκαιη απόκτηση της ιθαγένειας των γονέων (μόνο του πατέρα ώς το 1984) από το παιδί, ανεξάρτητα από τον τόπο όπου αυτό γεννήθηκε. Ο κανόνας λοιπόν είναι πως «Έλληνας γεννιέσαι». Το λεγόμενο δίκαιο του εδάφους χρησιμοποιείται ελάχιστα. Με απλά λόγια, η γέννηση ενός ανθρώπου στην Ελλάδα δεν οδηγεί στην κτήση της ιδιότητας του έλληνα πολίτη.

Σήμερα, ισχύουν δύο διαδικασίες που αφορούν πρόσωπα που ενώ δεν γεννήθηκαν με την ελληνική ιθαγένεια, επιθυμούν να την αποκτήσουν:

α) Η διαδικασία κτήσης της ιθαγένειας για τους αλλοδαπούς είναι αυτή της πολιτογράφησης, με αυστηρές χρονικές προϋποθέσεις, ανάμεσα στις οποίες αξίζει να σημειώσουμε τη νόμιμη και μόνιμη διαμονή στη χώρα για δέκα συνολικά έτη την τελευταία δωδεκαετία και πέντε χρόνια από την υποβολή της αίτησης πολιτογράφησης.

β) Η διαδικασία της «αναγνώρισης» της ελληνικής ιθαγένειας σε πρόσωπα που αποδεικνύουν ότι είναι ομογενείς και «συμπεριφέρονται πράγματι ως Έλληνες», όπως τονίζουν οι διάφορες εγκύκλιοι του υπουργείου Εσωτερικών. Να σημειωθεί πως καμία από τις δύο διαδικασίες δεν δεσμεύει το ελληνικό κράτος να δώσει ιθαγένεια.

Αυτά από νομικής πλευράς. Για να δούμε λίγο τι "παίζεται σήμερα" για το θέμα αυτό στην σύγχρονη Ελληνική πολιτική σκηνή. Ειδικότερα, ο κ. Παπανδρέου οφείλει να ξεκαθαρίσει κάποια θολά σημεία αόριστων υποσχέσεών του, και ειδικότερα:

α) Σε πόσους μετανάστες σκοπεύει να «απονείμει» ιθαγένεια;

β) Υπό ποίους όρους θα το πράξει αυτό;

γ) Ποιές συγκεκριμένες νομοθετικές αλλαγές προτείνει;

Οι απαντήσεις στις ανωτέρω τρείς απλές ερωτήσεις φαντάζομαι ότι θα είναι αρκούντως σαφείς από τον κ. Παπανδρέου και τους συνεργάτες του, οι οποίοι διέθεταν 5,5 χρόνια στην αντιπολίτευση, όλα δικά τους, για να τις μελετήσουν, να τις επεξεργαστούν και να τις οριστικοποιήσουν.

Είναι δε ιδιαίτερα σημαντικό να γνωρίζει ο πολίτης το πρόγραμμα του κ. Παπανδρέου επί του θέματος αυτού διότι μιλάμε για έναν μεγάλο αριθμό μεταναστών που (βάσει των, επισήμως, καταγεγραμμένων με άδεια παραμονής) αγγίζει τις 700.000. Και σε μια χώρα που η διαφορά του πρώτου από το δεύτερο κόμμα ενίοτε κυμαίνεται μεταξύ 200.000-500.000 ψήφων, αυτό, σε απλά Ελληνικά, σημαίνει ότι η μαζική απονομή ιθαγένειας δύναται να οδηγήσει στην οριστική και ανεπίστρεπτη μεταβολή του πολιτικού χάρτη της Ελλάδας.

Μια τέτοια συμπαγής μάζα μεταναστών ψηφοφόρων θα μπορεί να ανεβοκατεβάζει κυβερνήσεις, άρα και να επηρεάζει την εξωτερική πολιτική ή να επιβάλλει "πολυπολιτισμικές επιλογές" όπως την ίδρυση τζαμιών η την ίδρυση σχολείων σε «μητρικές γλώσσες» μεταναστών. Αυτές οι δράσεις δεν είναι εξ’ ορισμού απορριπτέες αλλά θα πρέπει να αποφασισθούν ως αποτέλεσμα προσεκτικής μελέτης και όχι ως αποτέλεσμα εξαναγκασμού λόγω της γνώριμης εκβιαστικής φοβίας του πολιτικού κόστους.

Για τους «άπιστους Θωμάδες» ή για όσους θα σπεύσουν να μας κατηγορήσουν για κινδυνολογία και εθνικισμό θα μου επιτρέψετε να αναφερθώ σε ένα πραγματικό γεγονός που θα πρέπει να μας προβληματίσει: Η πρόβα της ανθελληνικής προπαγάνδας μέσω της «πολύ-πολιτισμικής προσέγγισης» έγινε ήδη γεγονός φέτος στη Γκράβα όταν σε ελληνικό σχολείο, ανακαλύφθηκε ότι διδάσκονταν τα απογεύματα, από έλληνες δασκάλους, η αλβανική γλώσσα σε όσους το επιθυμούσαν και κυρίως σε παιδιά αλβανών μεταναστών, με τη βοήθεια των σχολικών βιβλίων της γειτονικής χώρας, τα οποία παρουσιάζουν τους «κακούς» Έλληνες ως… δολοφόνους που κατέσφαξαν τους… δύστυχους Τσάμηδες.

Το ΠΑΣΟΚ, κατά δήλωση της κας Διαμαντοπούλου στις 29 Απριλίου 2009, τάχθηκε υπέρ της δασκάλας που δίδασκε την αλβανική προπαγάνδα παραβιάζοντας το πρόγραμμα ύλης του Υπουργείου Παιδείας.

Επιπλέον, μια αλόγιστη μαζική απονομή της Ελληνικής ιθαγένειας θα τείνει να υιοθετήσει αποτυχημένες πολιτικές όπως αποδεικνύει η δυτική εμπειρία. Πολιτικές που διασπούν την κοινωνική συνοχή και γκετοποιούν τους μετανάστες, δημιουργώντας συνθήκες κοινωνικής έκρηξης.

Αν, για παράδειγμα, οι μουσουλμάνοι κάνουν ταραχές για το σκίσιμο (;) ενός Κορανιού (;) όντας παράνομοι, τι θα κάνουν όταν θα έχουν και δικαίωμα ψήφου; Θα ζητήσουν μπούργκα και σαρία όπως στην Γαλλία και την Αγγλία;

Πιθανότατα ο λαός να μοιράζεται με τον κο Παπανδρέου αυτό το όραμα και να εγκρίνει μια τέτοια προοπτική.

Επειδή, όμως, κάποιοι μπορεί και να διαφωνούν, θα ήταν ιδιαίτερα εποικοδομητικό να μοιρασθεί μαζί μας ο κ. Παπανδρέου τα σχέδια του για την απονομή της Ελληνικής Ιθαγένειας στους μετανάστες ώστε να «κάνουμε και ‘μεις τον λογαριασμό μας»