Οι φελλοί της δημοσιογραφίας επιπλέουν πάντα

Ένα από τα πιο εγγενή χαρακτηριστικά της ελληνικής δημοσιογραφίας είναι η ικανότητα που έχει να διαφοροποιεί τη στάση της ανάλογα με τη πολιτική κατάσταση. Οι συγκεκριμένοι εκφραστές αυτής της -σχεδόν κυρίαρχης- τάσης δεν ανήκουν σε κάποιο κόμμα, δεν εκφράζουν κάποια ιδεολογία, δεν έχουν μία συγκεκριμένη κλίμακα αρχών και αξιών. Πρεσβευτές του κινήματος Ο.Φ.Α. (Όπου Φυσάει ο Άνεμος), έχουν τη τάση να προσαρμόζονται και να αλλάζουν το «χρώμα» της πρώτης σελίδας τους σαν χαμαιλέοντες, να ελίσσονται και να ξεγλιστρούν σα φίδια. Αποτελούν τους εκλεκτούς της διαπλοκής και σε κάθε «νέα» εξουσία βρίσκονται εκεί, ως αυλοκόλακες, για να απορροφήσουν όσα περισσότερα μπορούν από τη συναλλαγή με το δημόσιο.

Και ξαφνικά μόλις το κλίμα αλλάζει είναι πάλι εκεί, να αλλάξουν τίτλους, να βρουν νέους εργοδότες, να ανακαλύψουν τους νέους σπόνσορες. Ξαφνικά, η παντοδύναμη κυβέρνηση γίνεται ένας θίασος ταλαιπωρημένων ανθρώπων που ετοιμάζουν τα πράγματά τους για τη μετακόμιση. Δεν είναι χρήσιμοι πια σε κανέναν.

Το αναφέρει ξεκάθαρα ο εκδότης Φώτης Γεωργελές στην τελευταία Athens Voice: Εκείνος που «δεν μιλάει καλά ελληνικά», που «χορεύει ζεϊμπέκικα με τους Τούρκους», «που κάνει ποδήλατο και σπάει το χέρι του», πρέπει γρήγορα να γίνει ο ηγέτης που έρχεται από το μέλλον… Κυρίες και κύριοι, ο πρόεδρος της σοσιαλιστικής διεθνούς, Ελληνίδες Έλληνες ο πρωθυπουργός της Ελλάδας είναι εδώ.

Ενώ από την άλλη ο πανίσχυρος ηγέτης, αυτός που θα κυβερνούσε μια 20ετία, αυτός που θα άφηνε τη σφραγίδα του στη χώρα, μετατρέπεται σε έναν κουρασμένο άνθρωπο, που δεν έκανε γι αυτή τη δουλειά, δεν είχε τα εφόδια.

Είναι οι ίδιοι άνθρωποι που έβγαλαν το Σημίτη, μετά στήριξαν τον Καραμανλή και τώρα στο πρόσωπο του Γιώργου βρίσκουν το σύγχρονο ηγέτη της νέας εποχής. ΄

Μέσα από τα άρθρα τους γίνονται τιμητές των πάντων, εθνικοί εκβιαστές, που δε διστάζουν να ζητήσουν, τώρα, χιλιάδες ευρω από κάθε υπουργό προκειμένου να τους εξασφαλίσουν μια προνομιακή σελίδα συνέντευξης.

Δυστυχώς με αυτά τα δεδομένα τίποτα δεν τρομάζει (τους φελλούς, που παντός καιρού επιπλέουν και επιβιώνουν και «αγωνιούν» να μας σώνουν.