Σε όλη την Ελληνική κοινωνία, αλλά και γενικότερα στον Δυτικό Κόσμο, υπάρχει μία διάχυτη ατομικιστική, οπορτουνιστική, ωφελιμιστική νοοτροπία, η οποία ξεφεύγει από τα στενά όρια της οικονομίας και φτάνει ακόμα και στις διαπροσωπικές σχέσεις ή στις σχέσεις ενός ατόμου με την Κοινωνία. Ιστορικά πριν ακόμα την έναρξη του Α' Παγκοσμίου Πολέμου είχε διαφανεί η ανάγκη για μία Νέα Ευρώπη μακριά από τα φέουδα και τους Βασιλείς. Όπως είναι απόλυτα λογικό το όραμα για μια Νέα Ευρώπη δεν θα μπορούσε να έχει μόνο έναν υποψήφιο μνηστήρα και συνεπώς δύο τουλάχιστον πιθανά σενάρια για το Μέλλον περίμεναν την ολοκλήρωση τους. Το ένα σενάριο ήταν αυτό των Εθνικιστών και των Ρομαντικών που βρήκε σαφή αντιπρόσωπο στην Εθνικοσοσιαλιστική Γερμανία, ενώ το άλλο ήταν το ρεύμα του ορθολογισμού που βρήκε αντιπρόσωπο στις δυνάμεις του υλισμού, δηλαδή στην συμμαχία των καπιταλιστικών Κρατών και της πρώην Ε.Σ.Σ.Δ. Όλοι γνωρίζουμε την έκβαση του πολέμου. Ίσως πολλοί να μην γνωρίζουν λεπτομέρειες σημαντικές σχετικά με τον πόλεμο, αλλά όλοι γνωρίζουν την έκβαση. Έστω και άμα υπάρχει έστω και ένας που δεν γνωρίζει τον νικητή του Β' Παγκοσμίου Πολέμου μπορεί εύκολα να διαπιστώσει ότι ζούμε σε μια υλιστική, άθεη κοινωνία της Οικονομίας. Οι Θεοί πεθάναν και στην θέση τους μπήκε μόνο του το Χρήμα, οι αγορές στρογγυλοκαθίσανε στον θρόνο που κάποτε κοσμούσε με την παρουσία του ο Δίας, ο Χριστός ή ότι άλλο θέλετε να βάλετε εκεί, δεν έχω πρόβλημα. Ο θεός λοιπόν αυτός, το Χρήμα, έχει μόνο μία εντολή για τους πιστούς του και αυτή είναι ότι "το επικερδές εστί αγαθόν". Είναι όμως μόνο ένας οικονομικός θεός το Χρήμα; Οι επιπτώσεις της "λατρείας" του είναι μόνο εμφανείς στον οικονομικό τομέα; Ουσιαστικά αυτή η ερώτηση έχει τις εξής επεκτάσεις: Η σοσιαλδημοκρατία, ο κομμουνισμός και ο φιλελευθερισμός είναι απλά συστήματα διαχείρισης της οικονομίας; Πολύ ορθά ο μεγάλος διανοητής Julius Evola έγραφε εν έτει 1953 στο βιβλίο του "Άνθρωποι μέσα στα Ερείπια" για την δαιμονική φύση της Οικονομίας λέγοντας:
"Στην εποχή μας είναι λογικό να μιλάμε για μία δαιμονική φύση της οικονομίας, γιατί και στην ατομική και συλλογική ζωή ο οικονομικός παράγοντας είναι ο πλέον σημαντικός, πραγματικός και καθοριστικός . Επιπλέον, η τάση να κατευθύνεται κάθε αξία και ενδιαφέρον στο οικονομικό και παραγωγικό πεδίο, δεν γίνεται αντιληπτή από τον Δυτικό άνθρωπο σαν μία πρωτοφανής παρεκτροπή αλλά σαν κάτι φυσιολογικό και κανονικό, όχι σαν μία αναπότρεπτη ανάγκη αλλά σαν κάτι το οποίο πρέπει να γίνεται αποδεκτό, επιθυμητό, κάτι που πρέπει να αναπτύσσεται και να δοξάζεται."
Όλα αυτά τα έγραφε ο Evola πολύ πριν την πτώση του κομμουνιστικού καθεστώτος και την αποκάλυψη ότι στην ουσία ο κομμουνισμός ήταν ουσιαστικά προκαπιταλισμός κατασκευασμένος για την Ανατολική Ευρώπη, η άλλη όψη του ίδιου νομίσματος στην πραγματικότητα. Όμως ποιες είναι οι πραγματικές διαστάσεις του τέρατος που λέγεται οικονομία; Μέχρι ποιο σημείο και σε πόσα επίπεδα μας εκφυλίζει;
Τι είναι ωφελιμισμός;
Ο ωφελιμισμός είναι ουσιαστικά ένα σύστημα ηθικής, το οποίο έρχεται σε πλήρη αντιπαραβολή με την δεοντολογική ηθική (π.χ. Κάντ) και με την ηθική των Αρετών (π.χ. Αριστοτέλης). Η όλη ουσία του ωφελιμισμού είναι ότι η κάθε πράξη ή μη πράξη κρίνεται από τα οφέλη ή τις ηδονές που αυτή αποδίδει. Η διαφορά του ωφελιμισμού με τον ηδονισμό του Αρίστιππου έγκειται στο ότι ο ωφελιμισμός δεν είναι αποκλειστικό ατομικιστικός, αλλά μπορεί να είναι και συλλογικός. Με αυτή ακριβώς την έννοια και με δεδομένο την αλληλεγγύη μεταξύ των σύγχρονων εξουσιαστών του Ελληνικού Λαού βλέπουμε ότι ο ωφελιμισμός είναι κατά τι πιο επικίνδυνος. Ως φιλοσοφικό ρεύμα ξεκινά λίγες μόνο δεκαετίες πριν την επικράτηση του αδερφού του οικονομικού συστήματος, του φιλελευθερισμού, σε Αμερική και Ευρώπη. Ξεκινά από την ερμηνεία του Τόμας Χόμπς πάνω στα γραπτά του Επίκουρου. Βασικά σημεία στην σκέψη του Χόμπς είναι η υλιστική μεταφυσική*, η αισθησιοκρατική ψυχολογία και πάνω από όλα το όφελος. Το σύνολο της ηθικής ενός ατόμου βάσει του Χόμπς αποτελείται από τις εμπειρίες του συνδυασμένες με το ένστικτο της αυτοσυντήρησης και την προαγωγή της ατομικής ύπαρξης. Ο άνθρωπος, λοιπόν, θεωρείται ένα ζώο που ατομικιστικά προσπαθεί να ικανοποιήσει τις βιολογικές του ανάγκες και από κει και πέρα να ηδονιστεί και να κερδίσει. Στην μετέπειτα εξέλιξη του ωφελιμισμού η φιλανθρωπία και ο αλτρουισμός εντάχθηκαν στις "ηδονές" με συνέπεια μια πιο "κοινωνική" πλευρά του ωφελιμισμού που θυμίζει τις κυρίες της υψηλής κοινωνίας που από την μία ζουν από τον πόνο και το αίμα του Λαού, αλλά από την άλλη διοργανώνουν φιλανθρωπικά τραπέζια και ημερίδες. Σε πολιτικό επίπεδο ενσάρκωση του ωφελιμισμού είναι ο φιλελευθερισμός σε οποιαδήποτε παραλλαγή του, ενώ στο οικονομικό επίπεδο είναι ο καπιταλισμός. Δεν είναι όμως μόνο το πολιτικό ή το οικονομικό επίπεδο που θα μας απασχολήσει, αλλά η νοοτροπία που διαχέει ολόκληρη την Κοινωνία.
Οικογένεια
Η Οικογένεια είναι το βλαστοκύτταρο της Φυλής, ο αναμεταδότης Ηθών, Ιδανικών και Παραδόσεων. Τρεις σημαντικοί παράγοντες συντελούν στην παρεμπόδιση της λειτουργίας της Οικογένειας, ως προς την επιτέλεση του έργου της. Ο πρώτος είναι το παραπαίδι της βιομηχανικής επανάστασης, η αστυφιλία. Φυσικά στην Ελλάδα δεν είχαμε ποτέ βιομηχανική επανάσταση, αλλά αυτό δεν αποτέλεσε δικαιολογία για το Ελληνικό Κράτος που πραγμάτωσε τον συγκεντρωτισμό του πληθυσμού στα μεγάλα αστικά κέντρα νεκρώνοντας την περιφέρεια. Δεν θα μπορούσε βέβαια να είναι αλλιώς τα πράγματα, αφού ακόμα και σήμερα εν έτει 2010 υπάρχουν νησιά και χωριά που δεν έχουν ούτε νοσοκομεία, ούτε τρόπο μεταφοράς στα νοσοκομεία. Πως όμως η αστυφιλία πλήττει την Οικογένεια και το έργο της; Ο γρήγορος ρυθμός ζωής, το ίδιο το περιβάλλον της πόλης και η διάλυση των κοινωνικών δεσμών μέσα σε μια γειτονιά, αφήνει πολύ λίγα περιθώρια για Έθιμα και Παραδόσεις. Η μετατροπή των γονέων, σταδιακά, σε μανιωδώς εργαζόμενα και ανίκανα, ηθικά και χρονικά, για την ανάληψη ευθύνης σχετικά με τα παιδιά τους έφερε τις Παραδόσεις και την μεταλαμπάδευση Ηθών και Ιδανικών σε άσχημη μοίρα. Σε ένα τέτοιο περιβάλλον και με δεδομένη την αισχρή και συνεχή προπαγάνδα, από "διανοούμενους", καναλάρχες, δημόσια πρόσωπα κλπ είναι λογική να επακολουθήσει η έκπτωση των ηθών που όλοι παρακολουθούμε σήμερα. Δεύτερον λοιπόν, η απομάκρυνση των γονέων από την οικογενειακή εστία και η προβολή καταναλωτικών, ηδονιστικών, ωφελιμιστικών προτύπων. Στα πλαίσια αυτού του δεύτερου παράγοντα υπάγεται και η απομάκρυνση από την Δημόσια Παιδεία, των μαθημάτων παραδοσιακών χορών, λαογραφίας και εν τέλει η παραχάραξη της ίδιας της Ιστορίας, όλα αυτά με γνώμονα το συμφέρον μιας κοινωνίας της παραγωγής, όπου η Λαογραφία, η Εθνική Ταυτότητα και το Ήθος φαντάζουν ως τροχιοδεικτικά βλήματα προς την αποτυχία. Τρίτος παράγοντας είναι η επιβολή ενός προτύπου ζωής χιμαιρικού, δηλαδή ανέφικτου, το κυνήγι του οποίου κάνει την οικογένεια να φαντάζει περιττή πολυτέλεια για την πλειονότητα των νέων Ελλήνων και φροντίζει ακόμα και αν αποτύχει στον σκοπό της και η οικογένεια δημιουργηθεί να αναπαράγει τα ίδια επιβλαβή πρότυπα και στην επόμενη γενιά.
Κοινωνία
Το πρώτο και σημαντικότερο, ίσως, κοινωνικό φαινόμενο που απορρέει από τον ωφελιμισμό και την απαίτηση της οικονομικοπολιτικής του ενσάρκωσης, του φιλελευθερισμού-καπιταλισμού, τις ελεύθερες αγορές είναι η λαθρομετανάστευση. Η ανάγκη για ολοένα και φτηνότερα εργατικά χέρια δημιουργεί την ζύμη για την δημιουργία του δευτέρου και του τρίτου αιτίου, χρονικά, της λαθρομετανάστευσης, δηλαδή τους συνεργάτες των παράνομων κυκλωμάτων δουλεμπορίου που φέρνουν τους λαθρομετανάστες στην Ελλάδα και την αποδοχή τους στα χωράφια και τις οικοδομές που θα συντηρήσουν και αυτούς και το πρόβλημα. Το πρώτο αίτιο της λαθρομετανάστευσης είναι και αυτό καπιταλιστικό τερατούργημα, αλλά όχι ενδοκοινωνικό, αλλά διεθνές. Είναι η διεθνής αμερικανοσιωνιστική συμμαχία και η προσπάθεια τους για φιλελευθεροποίηση των Εθνών της Ανατολής και άνοιγμα των εκεί αγορών. Στην ελεύθερη αγορά ότι αποφέρει μπορεί να αποφέρει κέρδος γίνεται αυτομάτως και αντικείμενο εμπορίου. Δεν θα μπορούσε να συμβεί λοιπόν τίποτα διαφορετικό από την εμπορευματοποίηση της απελπισίας και της βαρεμάρας που δημιουργεί η κονσερβοποίηση-μαζοποίηση του Λαού και η οικονομική ανέχεια. Το εμπόριο ναρκωτικών ουσιών και η ανοχή της Ελληνικής Αστυνομίας απέναντι σε αυτό συνηγορούν ακριβώς σε αυτό, δηλαδή ενός ημί-νόμιμου εμπορίου θανάτου στο κέντρο των μεγαλουπόλεων, το οποίο η Αριστερά θέλει να κάνει πλήρως νόμιμο. Έχουμε ήδη την εικόνα του άρρωστου ναρκομανή και του αλλόφυλου, είτε πρεζέμπορα, είτε μικροεγκληματία στο κέντρο των Αθηνών, όμως αυτό που δεν πρέπει με τίποτα να παραβλέψουμε είναι ό Έλληνας που διέρχεται τον ίδιο δρόμο και τα βλέπει όλα αυτά με εμφανή αδιαφορία και απάθεια. Η κονσερβοποιημένη μάζα της μεγαλούπολης, πάσχουσα από έλλειψη κοινωνικών δεσμών τείνει προς τον απομονωτισμό, τον ατομικισμό και εν τέλει θα καταλήξουν στην απελπισία, όταν φυσικά η επίπλαστη φούσκα της καπιταλιστικής ευημερίας σκάσει, που από ότι δείχνουν τα γεγονότα μάλλον έσκασε. Ακόμα και η υποβάθμιση των Αθηναϊκών συνοικιών έχει την πηγή της στον ωφελιμισμό και τον σύγχρονο καπιταλισμό, αφού δεδομένα βάσει σχεδίου κάποιες περιοχές των Αθηνών υποβαθμίζονται προς τέρψιν και κέρδος ενός κυκλώματος μεγαλοεργολάβων που αγοράζουν τα κτίρια των υποβαθμισμένων περιοχών.
Θρησκευτικά-Μεταφυσικά
Ο Ντοστογιέφσκι είχε πει ότι απουσία Θεού, όλα επιτρέπονται. Ο τρόπος με τον οποίο ο άνθρωπος θωρεί το Θείο, είναι ο τρόπος με τον οποίο θωρεί την σχέση του με τον Κόσμο, με την Φύση, με το Είναι του. Ο ωφελιμισμός προστάζει την απαγκίστρωση των ανθρώπων από την Θρησκεία, αφού αυτό είναι κάτι χωρίς "κέρδος", ενώ ταυτοχρόνως προστάζει την αφαίρεση των Παραδόσεων από τις Θρησκείες, για όσους δεν "καταφέρουν" να γίνουν άθεοι. Αυτό είναι ακριβώς που εννοεί ο Χόμπς όταν μιλά για υλιστική μεταφυσική, αυτός είναι ο ωφελιμισμός, ο φιλελευθερισμός, ο καπιταλισμός και οποιαδήποτε άλλη υλιστική θεώρηση του Είναι, της Ιστορίας, του Παντός ή Σύμπαντος. Ουσιαστικά πρόκειται για πλήρη άρνηση του Αίματος, όλο αυτό, της Καταγωγής αν θέλετε, αφού Θρησκεία είναι η κωδικοποίηση της Κοσμοθεάσεως ενός Λαού. Θα ρωτήσει κάποιος εύλογα πως είναι δυνατόν να ισχύει αυτό από την στιγμή που πολλοί Λαοί έχουν την ίδια Θρησκεία, είτε μιλάμε για τον Χριστιανισμό, είτε για το Ισλάμ. Η αλήθεια είναι ότι κάποιες θρησκείες επικράτησαν επί των τοπικών θρησκειών, όμως όχι χωρίς κόστος για αυτές, αφού ουσιαστικά ο κάθε Λαός μπόλιασε με τις παραδόσεις του την εκάστοτε Θρησκεία που δεχόταν. Επιπλέον αξίζει παρατήρησης ότι ο Χριστιανισμός επικράτησε κυρίως στις περιοχές όπου ζουν Λευκοί πληθυσμοί, ενώ το Ισλάμ επικράτησε στους Άραβες και τους ιθαγενείς της Αφρικής. Ένα αξιοσημείωτο γεγονός κοιτώντας τα φιλελεύθερα ρεύματα σε κάθε θρησκεία είναι ότι ενώ στον Χριστιανισμό και στο Ισλάμ αυτά τα ρεύματα κατευθύνουν το ξερίζωμα των Παραδόσεων αντιθέτως στον Ιουδαϊσμό προσπαθούν να εκμοντερνίσουν αυτές τις παραδόσεις, χωρίς όμως να τις πειράξουν. Σε προηγούμενο άρθρο είχα αναλύσει περισσότερα τα των Θρησκειών, οπότε σας παραπέμπω εκεί μιας και ήδη έχουμε ξεπεράσει τα όποια "στεγανά" μεγέθους για αυτό το άρθρο. Για το τέλος θα σας καλέσω να σκεφτείτε τις επιπτώσεις αυτής της ευδαιμονικής απομόνωσης του Ατόμου από την Κοινωνία και θα παραθέσω μια ρήση του Πλάτωνα σχετικά με την ανάγκη του Θείου σε μια Κοινωνία: "Η αρετή της φρόνησης έχει περισσότερο θεϊκή προέλευση απ' όλα τ' άλλα πράγματα".
*Ως Μεταφυσική δεν ορίζεται κάτι με φαντάσματα ή βρικόλακες. Μεταφυσική είναι ο κλάδος αυτός της φιλοσοφίας που ξεκινά από τον Αριστοτέλη και ασχολείται με την Φύση του Ανθρώπου και την σχέση αυτού με την Φύση και το Σύμπαν.
ΠΗΓΗ : http://ideatons.blogspot.com/2010/12/blog-post.html
