Ζούμε το Ιουδαϊκό Όνειρο
Η Ελληνική κοινωνία μαστίζεται από διάφορα αρνητικά κοινωνικά φαινόμενα όπως η εγκληματικότητα, τα ναρκωτικά, οι λαθρομετανάστες, η ανεργία και πολλά άλλα. Ένα δέντρο, λοιπόν, προβλημάτων που καταπιέζουν την καθημερινότητα του Έλληνα πολίτη και τα οποία μεταξύ τους συνδέονται, άλλοτε εμφανώς και άλλοτε όχι. Όπως σε κάθε δέντρο, έτσι και σε αυτό, δεν έχει καμμία σημασία το κλάδεμα του, αν αυτό που θες είναι να απαλλαγείς από τα φύλλα του, τα οποία μοιραία πάντοτε θα επανέρχονται. Άμα κάποιος πραγματικά θέλει να απαλλαγεί από αυτά πρέπει να χτυπήσει το πρόβλημα στην ρίζα του, η οποία για τον πολύ κόσμο δεν είναι καθόλου εμφανής, για αυτό άλλωστε όχι μόνο επιβιώνει αλλά ακμάζει. Η ρίζα αυτή του προβλήματος είναι ο γεννήτορας του δίπολου κομμουνισμός-καπιταλισμός, δύο όψεων του ίδιου νομίσματος, που όχι μόνο δεν είναι αντίπαλες, αλλά στην ουσία αλληλοσυμπληρώνονται και αλληλοτροφοδοτούνται. Ορθώς, λοιπόν, οι πατέρες της Ιδεολογίας έθεσαν το πρόβλημα στο πραγματικό του επίπεδο, στο Φυλετικό ζήτημα, αφού ουσιαστικά ο κόσμος εδώ και χιλιάδες χρόνια γίνεται μάρτυρας του πολέμου μεταξύ δύο κοσμοθεωριών, οι οποίες καθρεφτίζονται επακριβώς σε δύο παντελώς διαφορετικά φυλετικά "πεδία ορισμού". Στην μία πλευρά έχουν την Ελληνική κοσμοθεωρία του Ηρωισμού και του Αίματος και από την άλλη την Ιουδαϊκή αντίληψη του Χρήματος και του Ελέγχου. Σήμερα, δυστυχώς κατ'εμέ, ευτυχώς κατά κάποιους άλλους, ζούμε στον κόσμο-πραγμάτωση του Ιουδαϊκού (και όχι Αμερικανικού) ονείρου. Τι χάος χωρίζει αυτές τις δύο κοσμοαντιλήψεις και πως αυτή η διαφορά αντιλήψεως οδηγεί στον σύγχρονο κόσμο; Θα φροντίσω στην συνέχεια να μιλήσω όσο το δυνατόν απλούστερα και να απαιτήσω όσο το δυνατόν λιγότερες γνώσεις από τον αναγνώστη, όμως παρόλα αυτά επειδή το ζήτημα είναι τεράστιο θα προτείνω και μια σχετικώς μικρή βιβλιογραφία. Θα συζητήσουμε το ζήτημα προφανώς σε ιδεολογικό επίπεδο, όπως πάντα, όμως δεν θα λείψουν και ορισμένες "διαβολικές συμπτώσεις" που θα επιβεβαιώσουν, ως αποδείξεις, την ιδεολογική ανάλυση του θέματος.
Διαφορά αντιλήψεως
Οι παραδόσεις, οι Θεοί (ή ο Θεός... ότι προτιμάτε), η κοσμοαντίληψη εν γένει ενός Λαού, μιας Φυλής προέρχεται πάντα από αυτήν την Φυλή και πάντα απευθύνεται σε αυτή την Φυλή και μόνο. Ακόμα και αυτή η ίδια η Αισθητική, η μόδα αν θέλετε, ενός Λαού έχει θεμελιώδεις διαφορές από Φυλή σε Φυλή. Η λατρεία της Οικονομίας, η θεοποίηση του Χρήματος, ως μόνου μέσου για την ευημερία και την ευτυχία του Ανθρώπου και συνολικά της κοινωνίας δεν υπήρξε ποτέ μέρος της Ελληνικής, αλλά και εν γένει της Ευρωπαϊκής-Λευκής, παράδοσης. Διαβάζοντας τα έργα των Αρχαίων Ελλήνων Φιλοσόφων, ποτέ δεν βρήκα να μιλάνε για τρόπους να απελευθερωθεί το χρήμα και να "αυτορυθμίζει" την κοινωνία. Αντιθέτως βρήκα μια σύμπνοια απόψεων, μια συμφωνία, στο ότι το χρήμα είναι ένα αναγκαίο κακό για τις συναλλαγές και διάφορες προτάσεις για την αντιμετώπιση του ίδιου του Χρήματος. Ο Έλληνας ποτέ δεν μέτρησε με άβακες, δάκτυλα ή υπολογιστές χειρός την Αρετή, τις Αξίες και τα Ιδανικά. Ποτέ δεν κάθισε να υπολογίσει πόσο αξίζει η Πατρίδα του, η Αξιοπρέπεια του και ο Πολιτισμός του. Ποτέ μέχρι τώρα τουλάχιστον. Ποτέ μέχρι τον καιρό της Παγκοσμιοποίησης. Ενδεικτικά παραδείγματα αυτής της Ελληνικής Φυλής είναι ο Κυναίγειρος και ο Λεωνίδας, παραδείγματα αυταπάρνησης, ηρωισμού, αγάπης. Φυσικά τέτοια παραδείγματα κάποτε ήταν ο κανόνας στην Ελληνική Φυλή, ενώ τώρα αποτελούν την εξαίρεση. Τώρα στον καιρό των Ιουδαίων. Από την άλλη πλευρά (κάτι που το παραδέχονται και οι ίδιοι) έχουμε την Ιουδαϊκή αντίληψη. Για να μην πει κανείς ότι "χύνω ρατσιστικό δηλητήριο" ας δούμε μερικά παραδείγματα από τις Αγίες Γραφές τους, για να δούμε τα πρότυπα των Ιουδαίων. Σύμφωνα λοιπόν με τις γραφές ο Αβραάμ, γενάρχης των Εβραίων, έστειλε δύο φορές την γυναίκα του στον Φαραώ, ο οποίος και τις δύο φορές θέλησε να την παντρευτεί, μην ξέροντας ότι είναι γυναίκα του Αβραάμ, αλλά αδερφή του. Ακολούθως και τις δύο φορές ο "Θεός" έστειλε τον Αβραάμ πίσω με μεγάλη περιουσία. Το επόμενο παράδειγμα που θα αναφέρω προέρχεται από την Σημιτική αποικία της Καρχηδόνας, όπου παιδιά θυσιάζονταν στους σημιτικούς θεούς, σύμφωνα με τον Πλούταρχο και το Διόδωτο τον Σικελό. Αυτό βεβαίως δεν γινόταν για όλες τις οικογένειες αφού οι πλουσιότερες μπορούσαν να αγοράσουν παιδιά από τους φτωχότερους για να τελέσουν τις θρησκευτικές τους υποχρεώσεις. Μάλιστα ο Έλληνας ιστορικός Πολύβιος γράφει ότι για τους Καρχηδόνιους τίποτε δεν θεωρείται ταπεινωτικό, αρκεί να αποφέρει κέρδος. Οι πρώτοι που προσκύνησαν τους Θεούς τους, οι πρώτοι που πήραν την σωτηρία του Ανθρώπου από τα χέρια του και την μετέφεραν σε εκ των έξω ερχόμενους σωτήρες, πολύ πριν τον Λιακόπουλο και τους "ΕΛ". Οι πρώτοι που κάναν τον Θεό μία ύπαρξη που επιβλέπει από μακρυά αυτόν τον κόσμο, αντί για κάτι που τον διέπει συνεχώς. Πιστεύω έγινε σαφές ότι έπρεπε και προχωράμε παρακάτω στο θέμα μας.
Η Ελληνική κοινωνία
Στην Ελληνική κοινωνία τα χρόνια της μεταπολίτευσης τελέστηκε ένα πολύ απλό στην ουσία του πείραμα, που δεν είχε να κάνει ούτε με αεροψεκασμούς, ούτε με Νεφελίμ, ούτε με διάφορες θεωρίες που δεν αποδεικνύονται από πουθενά και τις αναφέρουν μόνο "ερευνητές" που χρησιμοποιούν ως "αποδείξεις" ακόμα και σκηνές από αμερικάνικες ταινίες. Η πιο κοντινή στην αλήθεια θεωρία που έχω ακούσει για την δημιουργία του σύγχρονου νεοέλληνα αστού είναι η θεωρία του σοκ. Δηλαδή η υποβολή του κοινού σε ένα μαζικό σοκ με σκοπό την υποταγή του και την πάταξη κάθε αντίστασης. Ενδεικτικό παράδειγμα αυτής της θεωρίας είναι οι 4 νεκροί της Marfin, που στην ουσία βγάλαν το Κ.Κ.Ε από την δύσκολη θέση να περιφρουρεί την Βουλή, αφού οι κινητοποιήσεις πάγωσαν μπροστά στους τραγικούς θανάτους. Οι φάσεις του Ελληνικού πειράματος, κατά την γνώμη μου, είχαν ως εξής: Εν αρχή ο Ανδρέας Παπανδρέου με υπουργό Οικονομικών, τότε, τον Τσοβόλα (οποία σύμπτωση τώρα ένας του Παπανδρέου και ένας του Τσοβόλα να εμφανίζονται ως πατριώτες) άδειασαν με σύστημα τα ταμεία του κράτους με δύο βασικούς σκοπούς. Πρώτον την δημιουργία ενός αρκετά μεγάλου ελλείμματος, το οποίο ακόμα ταλανίζει την χώρα, και δεύτερον την νάρκωση του πιο επαναστατικού λαού του κόσμου, τον Ελληνικό. Ήταν η πρώτη περίοδος που δημιουργήθηκε η επίπλαστη ευημερία του καπιταλιστικού κράτους και οι πελατειακές σχέσεις με τα κόμματα. Φυσικά δεν πρέπει να ξεχνάμε και τον γέρο Καραμανλή με την επαναφορά της Δημοκρατίας, ενώ η Κύπρος "ήταν μακριά". Η διάλυση της Παιδείας προχωρούσε με ταχείς ρυθμούς, ενώ ο Έλληνας ζούσε ατάραχος μέσα σε μια κοινωνία που κατά πρωτοφανή τρόπο μείωνε την παραγωγή της και αύξανε την ευημερία της. Μία κοινωνία που με αμείλικτη προπαγάνδα την κάναν να νομίζει ότι η υποχωρητικότητα στα Εθνικά θέματα είναι σύνεση και τα εκάστοτε νέα μέτρα ήταν αναγκαία. Εγκλώβισαν τον κόσμο στα κομματικά τους μαντριά υποσχόμενοι όχι οράματα και θέσεις, αλλά καρέκλες. Δημιούργησαν έναν Λαό που δέχεται αμίλητα εκβιασμούς και πιστεύει ανθρώπους που έχουν αποδειχθεί πολλές φορές ψεύτες. Πότισαν έναν Λαό με προπαγάνδα και προβλήματα ικανά να το κάνουν να απελπιστεί. Από την μία τον εγκλώβιζαν στα μαντριά με εκβιασμούς του στυλ "να μην βγει η Δεξιά" ή "να μην επικρατήσει η Αριστερά" και όσους δεν μπορούσαν να τους εγκλωβίσουν τους έκαναν να απελπιστούν και να στραφούν στην αποχή, αφού "δεν υπάρχει κανείς ικανός" όπως τους λέγανε. Δεν ολοκληρώσαμε, όμως, την σκέψη που είχε μείνει να αιωρείται στην προηγούμενη παράγραφο. Τι σχέση έχει η Ελληνική κοινωνία του 2010 με την Καρχηδόνα και το Ιουδαϊκό όνειρο; Διαβάζουμε το ρεπορτάζ:
"Είναι δυνατόν στην εταιρεία παραγωγής του Δημήτρη Σειρηνάκη (SIRINA) να έχουν φθάσει 2,000 συμμετοχές νέων ανθρώπων, που θέλουν να πρωταγωνιστήσουν σε ταινία πορνό;"
Σχόλιο, από μένα, ουδέν. Σκεφτείτε το. Κοιτάξτε γύρω σας, στους συνέλληνες σας και κρίνετε. Επειδή δεν πιστεύω σε καμμία περίπτωση στην ανθρώπινη νοημοσύνη, θα δώσω και βοήθειες. Σκεφτείτε πόσοι πούλησαν την συνείδηση τους, την αξιοπρέπεια τους και όλα τα Ιδανικά τους με φόντο μια θέση στο Δημόσιο. Σκεφτείτε τα πρότυπα, αλά Τζούλια, που βομβαρδίζεται η Ελληνική νεολαία καθημερινά από τους δέκτες των τηλεοράσεων. Σκεφτείτε τις πραγματικές αντιδράσεις μπροστά στο "τα φάγαμε μαζί" του Πάγκαλου. Για το τέλος της παραγράφου κάποιες "διαβολικές συμπτώσεις", σε μορφή κουίζ. Ποιο κοινό έχουν ο Ντόμινικ Στρος Καν (ΔΝΤ), ο Σαρκοζύ, ο Ροκφέλλερ, ο Σόρος, ο Μάρξ, ο Λένιν και όχι μόνο; Βοήθεια: Ψάξτε για εθνικότητα.
Σύνδεση των προβλημάτων
Θα κάνω κάποιες από τις συνδέσεις σε αυτό το κείμενο και θα αφήσω την φαντασία σας και το μυαλό σας να κάνουν τις υπόλοιπες. Ο λόγος διπλός, αφού πρώτον είναι πιο ωραίο το να προβληματίζεις από το να προσφέρεις μασημένη τροφή, και δεύτερον γιατί για να γίνει μια τέτοια εργασία στο σύνολο της θα απαιτούταν βιβλίο. Η ανεργία, λοιπόν, χτυπάει σε αρκετά μεγάλα ποσοστά την Ελληνική κοινωνία. Για να θυμηθούμε, λίγο, τι είχε γίνει τα χρόνια της μεγάλης ευημερίας και ανάπτυξης που κανείς δεν ήθελε να προβληματίζεται. Αρχές τις δεκαετίας του 90΄ο κομμουνισμός καταρρέει και με την άρση του εμπολέμου χιλιάδες Αλβανοί λαθρομετανάστες περνάν τα σύνορα προς την Ελλάδα. Προσλαμβάνονται για ένα κομμάτι ψωμί από τους Έλληνες εργολάβους με σκοπό το εύκολο κέρδος μέσω της μαύρης και κακοπληρωμένης εργασίας. Οι Έλληνες οικοδόμοι μένουν σταδιακά όλο και περισσότερο χωρίς δουλειά, αφού όταν οι Αλβανοί γίνονται υπεργολάβοι προσλαμβάνουν μόνο δικούς τους. Η χώρα αναπτύσσεται και παράλληλα ένας ολόκληρος κλάδος μαραζώνει, όμως κανείς δεν νοιάζεται γιατί περνάμε καλά. Λίγα χρόνια αργότερα θα μας μιλούν για την ανάπτυξη την οποία έφεραν οι Αλβανοί λαθρομετανάστες και θα μας λένε ότι τις δουλειές αυτές δεν τις κάνουν οι Έλληνες. Κανείς δεν μπαίνει στον κόπο να σκεφτεί πως είχαν χτιστεί τα σπίτια που υπήρχαν πριν το 1990. Ποιοι τα χτίσανε; Μήπως οι Έλληνες οικοδόμοι; Το ίδιο φαινόμενο με άλλες, ίσως, εθνικότητες λαθρομεταναστών παρατηρείται και σε άλλους παραγωγικούς τομείς της χώρας, όπως τα ναυπηγεία, η αγροτική παραγωγή κλπ. Το πως ο αντιρατσισμός έριξε τα μεροκάματα, σε αντίθεση με το σύνθημα των γνωστών ηλιθίων, το έχω ήδη αναλύσει σε προηγούμενο άρθρο, οπότε ας περάσουμε γοργά σε άλλη σύνδεση και τελευταία. Στον σύγχρονο δυτικό τρόπο ζωής επικρατεί η ανωνυμία, η οποία από την μία δίνει την "ελευθερία" να γίνει κάποιος ασύδοτος, αλλά από την άλλη τον εγκλωβίζει στην ίδια του την μοναξιά. Μόνος μέσα σε έναν όχλο που δεν ξέρει, ο άνθρωπος είναι μοιραίο να βαρεθεί και να ψάξει να βρει τρόπους να διασκεδάσει αυτή την ίδια του την πλήξη. Μια απλή ματιά στο κέντρο της Αθήνας θα μας δείξει ότι έχουμε γεμίσει άρρωστους, από τα ναρκωτικά, νέους και νέες. Αυτά δεν είναι ούτε παιδιά διαλυμένων οικογενειών, ούτε έτσι και αλλιώς χαμένα κορμιά. Είναι παιδιά που πέσαν θύματα κυκλωμάτων και δοκιμάζοντας μία φορά βρέθηκαν εξαρτημένα και σωματικά και ψυχικά σε ένα πολύ βρώμικο "παιχνίδι" με τελικό προορισμό τον θάνατο. Η ανεργία και η οικονομική κατάσταση όχι μόνο δεν πρόκειται να αντιμετωπίσει την κατάσταση, αλλά θα την χειροτερέψει, αφού η έλλειψη εργασίας και η απελπισία θα οδηγήσουν όλο και περισσότερους προς τα εκεί. Χώρια που στην Αθήνα είναι πιο εύκολο να βρεις ηρωίνη από ότι να βρεις κάποιον που να μιλάει Ελληνικά για να τον ρωτήσεις μια οδό. Και όλα αυτά γίνονται ανεκτά από την πολιτεία, γιατί αποφέρουν κέρδος. Επειδή όμως το κέρδος αυτό πάει σε χέρια ιδιωτών και όχι στο Δημόσιο θέλουν συζήτηση για την νομιμοποίηση των ναρκωτικών. Δηλαδή δεν έχει σημασία, για αυτούς, που άνθρωποι πεθαίνουν. Το πρόβλημα τους είναι ότι δεν τα "κονομάει" το κράτος από αυτό.
Ο Λόγος για την πολυλογία
Για ποιο λόγο, λοιπόν, μπήκαμε σε αυτή την ανάλυση; Για όσους δεν το έχουν καταλάβει ακόμα να το πω και ξάστερα για να μην ψάχνονται. Δεν είναι η εγκληματικότητα το πρόβλημα της γειτονιάς σας. Δεν είναι τίποτα το μεμονωμένο το πρόβλημα σας. Το πρόβλημα, το πραγματικό, είναι ολόκληρο το σύστημα αξιών που έχει επικρατήσει. Όσο και να επαναστατείτε ενάντια στην εγκληματικότητα και την σήψη της ίδιας της κοινωνίας το μόνο που θα καταφέρνετε θα είναι να κερδίζετε χρόνο. Όμως εν τέλει η πορεία είναι προδιαγεγραμμένη, εκτός και αν το σύστημα αυτό αλλάξει. Δεν χρειάζεται απλά να καθαρίσει λίγο η Ελλάδα. Χρειάζεται πρωτίστως να ξαναγίνει Ελληνική.
Προτεινόμενη βιβλιογραφία:
1) Πλάτων - Η Δίκη του Σωκράτη
2) Αλαίν Ντε Μπενουά - Η Θρησκεία της Ευρώπης
3) Curt Rösner - Αιωνία Ελλάς
4) Dietrich Eckart - Σιωνισμός Από τον Μωυσή στον Λένιν
