Βρισκόμαστε στον καιρό της παγκοσμιοποίησης. Δεν είναι πλέον αυτό ένα σενάριο συνωμοσίας που το λένε οι "κακοί φασίστες", αλλά μια πραγματικότητα που την παραδέχονται ακόμα και οι κυβερνώντες μας. Η πιο συχνή φράση στις δηλώσεις του πρωθυπουργού είναι η έκκληση για παγκόσμια διακυβέρνηση. Του έχει γίνει πραγματικά εμμονή και μάλιστα ακόμα χειρότερη από την εμμονή του Καρατζαφέρη για την αποκατάσταση της Μητσοτάκαινας μέσω της "οικουμενικής κυβέρνησης". Η οικονομική κρίση έχει φοβίσει τους αριστερούς γιατί μπορεί να ξυπνήσει πάλι τον φασισμό, λένε. Ομολογουμένως ιστορικά έχουν κάποιο δίκιο. Όντως σε περιόδους κρίσης και ανέχειας ο κόσμος στρέφεται προς τα εθνικιστικά καθεστώτα. Αυτό που φυσικά δεν θα πει κανένας πρώην Μαοϊκός, νυν ζάμπλουτος δημοσιογράφος και δεν θα αναρωτηθεί ποτέ ο μέσος τηλεθεατής, λόγω της πλύσης εγκεφάλου που έχει υποστεί, είναι το γιατί! Αυτό το γιατί προφανώς έχει μεγάλη σημασία και είναι απορίας άξιον γιατί ποτέ δεν αναφέρουν το γιατί οι θιασώτες του ντετερμινισμού που προσπαθούν να βρουν οικονομικά αίτια και υποβόσκουσα "πάλη των τάξεων" ακόμα και για τους σεισμούς. Βεβαίως όλοι αυτοί γνωρίζουν πολύ καλά το γιατί, απλά φροντίζουν να μην το αναφέρουν παραέξω, αλλά αντιθέτως έχουν ήδη ακονίσει τα μαχαίρια τους για να δώσουν την μάχη της επιβίωσης για το σύστημα που τους θρέφει. Ξέρουν ποιο είναι το μοναδικό πράγμα που τους απειλεί και θα το πολεμήσουν μέχρι τελικής πτώσεως. Αυτό φυσικά δεν είναι ο καπιταλισμός, από πλευράς αριστερών, ούτε οι εθνομηδενιστές, από πλευρά δεξιών, αφού και οι δύο πλευρές ζούν μια χαρά παράλληλα με τα alter ego τους δίνοντας ο ένας στον άλλο λόγο ύπαρξης μέσω αναπαραστάσεων "μαχών" στο κοινοβούλιο. Εμείς από την πλευρά μας δεχόμενοι τα πυρά και των δύο, όπως πάντοτε, ορθωνόμαστε για να τους τσακίσουμε και τους δύο.
Γιατί είμαστε ο μόνος δρόμος
Η ιστορία είναι μια πυξίδα που κάθε φορά αποδεικνύεται αλάνθαστη και λέει ότι η μεν αστική τάξη και οι φιλελεύθεροι (αριστεροί ή δεξιοί) είναι πολύ ικανοί στο να φέρουν την κρίση διαμέσου της ευημερίας ενώ οι εθνικιστές πάντα ήταν πολύ ικανοί στο να αντιστρέφουν τις κρίσεις. Οι δε κομμουνιστές ποτέ δεν ήταν ικανοί για τίποτα. Είναι μάλιστα ιστορικά ακριβές ότι όποτε εμφανιζόταν ισχυρό ένα αυθεντικά εθνικιστικό κίνημα το αντίστοιχο κομμουνιστικό διαλυόταν, λόγω έλλειψης μελών. Αυτό συμβαίνει γιατί ο μαρξιστικός σοσιαλισμός που υπόσχονται είναι ψευδεπίγραφος και παρά φύσει. Θα φέρω ως παράδειγμα την κατάσταση στα πανεπιστήμια της Ιταλίας το 1968, όταν το MSI στην ουσία διέλυσε και προσάρτησε, σε μεγάλο ποσοστό, την αντίστοιχη κομμουνιστική φοιτητική παράταξη. Οι συντηρητικές δυνάμεις όμηρες της ανικανότητας και της ατολμίας των ιδεολογικών εκφραστών τους είναι επόμενο να στραφούν προς το εθνικολαϊκό επαναστατικό κίνημα μόλις οι αυθυποβαλώμενες ελπίδες τους για λύση των προβλημάτων τους σε αστικά πλαίσια εξαντληθούν. Φυσικά μεγάλο ρόλο σε αυτό θα παίξει και η γιγάντωση του ίδιου του εθνικιστικού κινήματος, αφού εν γένει οι αστοί τείνουν να ακολουθούν την δύναμη και την μάζα, όπου και αν την βρίσκουν. Οι ηγεσίες και των δύο αυτών ετερόκλητων δυνάμεων φυσικά θα βρεθούν ενάντια στο εθνικιστικό κίνημα, αφού στην ουσία και την ίδια προέλευση έχουν και τους ίδιους σκοπούς, άλλωστε δεν μπορεί κανείς να περιμένει κάτι καλύτερο από "φον Φούφουτους". Ποια είναι όμως τα στοιχεία αυτά που πάντοτε κάνουν το Λαϊκό Εθνικιστικό κίνημα να ξεχωρίζει στην συνείδηση του απλού λαού, ασχέτως της προέλευσης αυτού; Μα φυσικά οι πηγές και οι προεκτάσεις της ίδιας της ιδεολογίας. Η Πίστη στα ιδανικά και στην Ιδέα, η Τιμή, η Τόλμη και αυτό το ίδιο το αγύριστο κεφάλι μας που δεν μας επιτρέπει να συμβιβαστούμε. Αυτά που στην νεοφιλελεύθερη πολιτική σκηνή εμφανίζονται ως μειονεκτήματα είναι που αποτελούν πλεονεκτήματα όταν τα ψέμματα τελειώνουν. Η ψευδεπίγραφη καπιταλιστική ευημερία πέρα του προσωρινού της δρα διαλυτικά για τον ίδιο τον άνθρωπο, απομακρύνοντας τον από την ίδια του την Φύση. Είναι απολύτως λογικό η διάλυση αυτής της ευημερίας να επαναφέρει απότομα τον άνθρωπο στον δρόμο της Φύσης· να τον κάνει να θυμηθεί αυτά που το χρήμα τον έκανε να ξεχάσει. Εν τέλει ο άνθρωπος θα θυμηθεί ότι δεν είναι ένας και μόνος του. Θα θυμηθεί το χρέος του απέναντι στην ράτσα του και αυτή την ώρα αυτό είναι που φοβούνται πιο πολύ απ'όλα τα συστημικά και αντισυστημικά "σκιάχτρα". Αυτός είναι και ο λόγος της "περίεργης" ιδεολογικής συγγένειας όλων των πολιτικών φορέων από "άκρα δεξιά" έως "άκρα αριστερά" εναντίον της Φυλής.
Το σύστημα είναι σαν τον διάολο, έχει πολλά ποδάρια
Το σύστημα που μας διακυβερνά περιέχει ανθρώπους έξυπνους και έμπειρους. Άμα δεν ίσχυε αυτό θα είχε καταρρεύσει προ πολλού. Η πολιτική αποτελεί μία επιστήμη που διδάσκεται από το παρελθόν της και εξοπλίζεται συνεχώς με νέα εργαλεία. Δεν είναι τυχαίο ότι όταν χρειάστηκε "ποικιλία" για να μαζευτεί η δυσαρέσκεια για τον δικομματισμό, γεννήθηκε ο Συ.Ριζ.Α και όταν έπρεπε να διοχετευτεί η αγανάκτηση των όσων σκέφτονται την πατρίδα σε ελεγχόμενα αυλάκια ήρθε το Λα.Ο.Σ. Πολιτικές "πατσαβούρες" που μαζεύαν και μαζεύουν τα "χυμένα νερά" της δυσαρέσκειας του Λαού, διοχετεύοντας την αναίμακτα για το σύστημα. Στα χρόνια της μεγάλης δυσαρέσκειας που διανύουμε αυτές οι "πατσαβούρες" βρίσκονται εκεί κάνοντας όσο μπορούν καλύτερα την δουλειά τους ως αναχώματα. Μαζεύουν την δυσαρέσκεια του Λαού και άμα λάχει στηρίζουν και κάνα "πατριωτικό" Μνημόνιο. Να δείτε που σε λίγο καιρό ο εθνικοφιλελεύθερος (δική του δήλωση) μικρός τυμπανιστής του Μνημονίου θα μας μιλάει πάλι για πατριωτισμό, αρκεί η ξεφτίλα του να ξεχαστεί λίγο. Ήδη οι πιστοί του φίλοι προπαγανδίζουν την αποχή, προκειμένου να μην βγει κανένας πραγματικός εθνικιστής στην επιφάνεια, όση ώρα καθαρίζουν το "λεκέ" του "μητρός τε και πατρός". Ήδη στον αγώνα για τον Δήμο Αθηνών παίζεται ένα πολύ περίεργο παιχνίδι. Γνωστά "εθνικοσοσιαλιστικά" ιστολόγια επί δύο συνεχείς μήνες μιλάν μόνο με συκοφαντικούς όρους, μην έχοντας χρόνο να γράψουν οτιδήποτε άλλο. Από την άλλη το "ανάχωμα" και οι "αυτόνομοι" αρθρογράφοι του σχεδιάζουν και στηρίζουν το εφεδρικό "ανάχωμα" έκτακτης ανάγκης με υποψήφιο Δήμαρχο τον Κανένα, Αντιδήμαρχο τον Τίποτα και έμβλημα τον Ανδρέα Παπανδρέου. Παράλληλα οι μεγαλοδημοσιογράφοι γράφουν καθημερινά προβοκατόρικα και συκοφαντικά ρεπορτάζ σε σημείο να κινδυνεύουν από υπερκόπωση. Απόλυτα φυσιολογικά θα έπρεπε κάποιος να σκεφτεί ότι όποιον το σύστημα τον πολεμά με όλες του τις δυνάμεις και τις τεχνικές τότε αυτός θα πρέπει να είναι αντίπαλος του συστήματος. Μια επίσης φυσιολογική σκέψη είναι το ότι "ο εχθρός του εχθρού μου είναι φίλος μου". Όμως η συντριπτική πλειοψηφία του Ελληνικού Λαού είναι τόσο μουδιασμένη από τον φόβο και την κούραση και δεν μπορεί να σκεφτεί καθαρά. Η σκέψη είναι εχθρός του καπιταλισμού και ο εργαζόμενος γυρνώντας σπίτι του μετά από μια εξαντλητική ημέρα στην δουλειά, έχει λίγες πιθανότητες να σκεφτεί ή να διαβάσει. Το πιο πιθανό είναι να παραδώσει τον κουρασμένο του εγκέφαλο στον Μάκη, τον Λάκη και τον Στέλιο για να του τον γεμίσουν μαρξιστική προπαγάνδα που θα λέει ότι οι αναρχικοί που του καίνε το μαγαζί είναι καλά παιδιά και ότι οι λαθρομετανάστες που τον λήστεψαν προχθές πρέπει να νομιμοποιηθούν όλοι, ενώ αυτοί που κάναν τα παιδιά του να κυκλοφορούν πάλι ασφαλή έξω στον δρόμο είναι αλήτες και τραμπούκοι.
Οι εκλογές
Τα δύο μεγάλα κόμματα είναι ίδια, γεγονός που φαίνεται από την ιστορία των πολιτικών τους. Έχουν ήδη φροντίσει βέβαια αυτά τα δύο μεγάλα κόμματα να δημιουργήσουν τους πιο "καθαρούς" καθρεφτισμούς τους, ώστε να έχουν δεξαμενές ψήφων από τις οποίες μπορούν να αντλούν σε κάθε κρίσιμη περίοδο. Παράλληλα έχουν δημιουργήσει και τους ελεγχόμενους εχθρούς τους που κάθε φορά περιφρουρούν το κοινοβούλιο από την λαϊκή οργή. Το πολιτικό σκηνικό στην Ελλάδα έθεσε τις βάσεις του στις στάχτες του Συμμοριτοπολέμου και ολοκλήρωσε την όψη με την Μεταπολίτευση. Αυτό το πολιτικό σκηνικό τώρα με την κρίση δείχνει έντρομο και ακόμα και ο Λοβέρδος μίλησε για νέο Γουδί. Όμως ποιος μπορεί να πιστέψει ότι αυτή η τιμωρία μπορεί να επέλθει εντός του συστήματος; Πιστεύει κανείς στην αυτοκάθαρση ενός συστήματος τόσο σάπιου; Πιστεύει κανείς ότι μπορούν να μας βγάλουν από τον βούρκο αυτοί που μας βάλανε; Πιστεύει κανείς ότι το σύστημα θα προπαγάνδιζε όλη μέρα τις "πατσαβούρες" που λένε ότι θα το ανατρέψουν αν δεν τις έλεγχαν; Η απάντηση σε όλα αυτά είναι σαφώς και όχι. Είναι προφανές ότι το σύστημα θα πολεμήσει με λύσσα τους μόνους ικανούς και πρόθυμους να το αποδομήσουν. Είναι καθαρά ένστικτό επιβίωσης αυτό. Και ποιοι είναι οι μόνοι που πολεμιούνται λυσσαλέα από το σύστημα και τις "αντισυστημικές" (έως "εθνικοσοσιαλιστικές") παραφυάδες του; Οι απαντήσεις φαντάζουν προφανείς, αλλά στα μάτια ενός κουρασμένου και απελπισμένου Λαού δεν είναι. Σε αντίθεση με τα "αντισυστημικά" τσιράκια του συστήματος εμείς θυμίζουμε ότι οι εκλογές αλλάξαν τον κόσμο τουλάχιστον μια φορά στην Ιστορία και αντί να αβαντάρουμε το σύστημα μέσω της αποχής προσφέρουμε λύση και ψηφοδέλτιο που τρομάζει το σύστημα. Γιατί εμείς δεν αναλωνόμαστε στο κόλλημα ενός αυτοκόλλητου έξω από καπιταλιστική αλυσίδα καφετεριών, αλλά αγωνιζόμαστε για να υψώσουμε την φωνή μας και να την ενώσουμε με αυτή των άλλων Ελλήνων. Ο σκοπός δεν είναι ούτε η καρέκλα, ούτε τα αξιώματα. Τόσα χρόνια στο δρόμο, οι συναγωνιστές έχουν μάθει να τα μισούν όλα αυτά. Ο σκοπός είναι να μην υπάρχουν τέτοιες αλυσίδες για να επικολλούνται τα αυτοκόλλητα. Και αυτό μπορεί να γίνει μόνο εφόσον δοθεί ελπίδα στον Λαό. Μόνο όταν ο Λαός μπορέσει να βρει κάτι για να στηριχθεί, κάτι που να του δώσει θάρρος. Το τι θα ψηφίσετε στις επικείμενες εκλογές δεν θα σας το πω εγώ. Όχι γιατί είμαι δημοκράτης, αλλά γιατί η ψήφος χωρίς την συνειδητοποίηση της δεν αξίζει τίποτα. Εμείς από την πλευρά μας επαίτες ψήφων ή οποιουδήποτε άλλου είδους δεν θα γίνουμε. Ζητάμε όμως την συνειδητή αντίδραση σας σε ένα σύστημα που σας πνίγει.
Υ.Γ μήνυμα προς αναρχικούς: Ο Κούλογλου της ΕΡΤ και του Πα.Σο.Κ διαφημίζει τους ομοϊδεάτες σας που κατεβαίνουν για την δημαρχία Αθηνών ε; Ωραία μάχη ενάντια στο σύστημα. Είστε όλοι ζώα, όπως πολύ σωστά έγραψε η Αντισπισιστική σας Δράση.
