Θα μπορούσα να προτείνω βιβλιογραφία για το ζήτημα, αλλα μιας και είμαι σίγουρος ότι κανείς δεν θα έμπαινε στον κόπο, ας μιλήσουμε σήμερα και εν όψει του νέου νομοσχεδίου περί παιδείας για την Παιδεία στον Εθνικοσοσιαλισμό. Οι ιστορικές στάσεις που θα γίνουν θα είναι τρείς και λόγω του πλήθους τους η συνήθης ιδεολογική μελέτη του ζητήματος θα βρίσκεται εντός και των τριών παραγράφων πρόθυμη για να ανακαλυφθεί από αυτούς που όντως θα διαβάσουν. Η πρώτη στάση θα γίνει προφανώς στην Αρχαία Σπάρτη, η οποία υπήρξε η έμπνευση και του πατέρα της Ιδεολογίας του Εθνικοσοσιαλισμού, του Πλάτωνα. Η δεύτερη στάση θα γίνει στην Αθήνα, όχι γιατί ήταν έστω και κατά διάνοια Εθνικοσοσιαλιστικό το καθεστώς της, κάθε άλλο μάλιστα, αλλά για να δούμε το αυτονόητο της Εθνικοσοσιαλιστικής Παιδείας που τότε το βλέπαν ακόμα και οι δημοκράτες. Η τρίτη στάση, προφανώς επίσης, θα γίνει στην Εθνικοσοσιαλιστική Γερμανία. Στο τέλος του άρθρου θα προτείνω βέβαια την βιβλιογραφία που θα έπρεπε να βάλω αντί του άρθρου, για όποιον ενδιαφέρεται. Last but not least, που θα λέγαν και οι γνωστοί "εθνοπατριώτες" τιμώντας τους φίλους τους τους Άγγλοαμερικάνους, να παραδεχθώ ευθής εξαρχής ότι ο λόγος που πάω στο συγκεκριμένο θέμα είναι πολλαπλός. Από την μία το άρθρο αυτό το είχα υποσχεθεί εμμέσως από την άλλη η παιδεία μας νοσεί σε πολλαπλά επίπεδα και οι πληγές της δείχνουν να αυξάνονται συνεχώς, όπως και αυτές της κοινωνίας μας. Ο αντίκτυπος της ασθένειας αυτής, της παιδείας μας έχει αντίκτυπο σε όλους τους τομείς που απασχολούν την κοινωνία και ακόμα παραπέρα. Αποτελεί, λοιπόν, για μένα κομβικό σημείο η Παιδεία για την αναγέννηση μας ή τον τελειωτικό μαρασμό μας. Εξαρτάται βέβαια από την οπτική που κοιτάει κανείς τα πράγματα ώστε να αποφανθεί περί αναγέννησης ή μαρασμού. Άμα ρώταγα π.χ. τον Κούλογλου για το τι θεωρεί μαρασμό στην Παιδεία, αυτός θα απάνταγε ότι μαρασμός είναι η μη πολυπολιτισμική παιδεία που δεν σέβεται τις επιταγές του Σόρος και των άλλων αφεντικών. Ας είναι. Έτσι και αλλιώς με μερικούς ανθρώπους δεν μπορεί να υπάρξει διάλογος αφού δεν είναι ικανοί για αυτόν. Για όλους τους άλλους, ακόμα τους διαφωνούντες ως προς το υπόλοιπο άρθρο θα σας παραπέμψω σε ένα από τα βιβλία που θα παραθέσω και συγκεκριμένα το υπ'αριθμόν 4.
Αρχαία Σπάρτη
Οι παίδες από την γέννηση τους αντιμετωπιζόντουσαν ως μέλλοντες Όμοιοι και εκπαιδεύονταν για αυτό από πάρα πολύ νωρίς. Οργανωνόντουσαν στις ίλες και τις αγέλες και λαμβάναν εκπαίδευση σε όλους τους τομείς. Η φιλοσοφία, τα μαθηματικά, αλλά και η στρατιωτική εκπαίδευση, όπως και η μουσική κάθε είδους ήταν μέρη απλός της Παιδείας τους. Το στρατιωτικό μέρος της εκπαίδευσης ήταν σίγουρα σκληρό και βεβαίως δεν βγήκε κανείς με ψυχολογικά προβλήματα. Αντιθέτως δεν είχαν περιθώρια εμφάνισης σύγχρονα φαινόμενα που προκύπτουν από την καταπιεσμένη αδρεναλίνη των νέων, όπως ο χουλιγκανισμός και η αναρχία. Την σήμερον ημέρα πολλοί θα ήταν αυτοί που θα αντιδρούσαν στην στρατιωτική εκπαίδευση των παίδων, γεγονός που φαίνεται και από την νοοτροπία που κυριαρχεί ενάντια στις ένοπλες δυνάμεις. Είναι όμως καλύτερο, πιστεύω, να γνωρίζει το παιδί από όπλα και το τι μπορούν αυτά να κάνουν παρά να ζούμε με τον φόβο μη τυχόν και βρεθεί το κρυμμένο όπλο. Η οπλοκατοχή σε λίγο καιρό δεν θα είναι επιλογή, αλλά αναγκαιότητα λόγω της ανόδου της εγκληματικότητας που προέρχεται από τους αλλοδαπούς και φυσικά από την επερχόμενη ανέχεια, οπότε ας μην βιαστούν οι πασιφιστές να στριγγλίξουν. Μετά από αυτήν την σύντομη παρένθεση ας επανέλθουμε στην Αρχαία Σπάρτη, όπου η φιλοπατρία, η φυλετική συνείδηση και φυσικά η με κάθε κόστος υπεράσπιση των παραδόσεων ήταν σε πρώτη προτεραιότητα στην Παιδεία και όχι μόνο. Ένα από τα κύρια χαρακτηριστικά της Σπαρτιατικής και εν γένει Ελληνικής Παιδείας ήταν ότι αυτή δεν περιοριζόταν στα ωράρια του σχολείου, αλλά ήταν ολοήμερη και συνεχής, καθώς συνεχιζόταν μέσα στην κοινωνία με εκδηλώσεις όλων των ειδών. Η κρίση, φυσικά, για την Σπαρτιατική παιδεία δεν μπορεί να γίνει υπό το πρίσμα του σύγχρονου δυτικού τρόπου ζωής, αλλά μόνο υπό το πρίσμα της τότε πραγματικότητας. Αυτό το λέω για τους απανταχού "φιλοσόφους της ειρήνης" που κρίνουν την Αρχαία Ελλάδα με βάση το σήμερα και την απορρίπτουν ως βάρβαρη και φυσικά για τους ημιμαθείς της Αρχαιολογίας αλα Φουράκη και Λιακόπουλο που πιστεύουν ότι οι Αρχαίοι Σπαρτιάτες είχαν αντιαρματικά και ότι μπορούμε να επαναφέρουμε την τότε πραγματικότητα σήμερα.
Αρχαία Αθήνα
Η Αρχαία Αθήνα του Περικλέους ήταν φυσικά μία Δημοκρατία, με την έννοια που είχε η λέξη τότε. Γιατί όμως την αναφέρουμε σε ένα άρθρο για την Παιδεία στον Εθνικοσοσιαλισμό; Όπως προείπαμε θα δούμε τις ομοιότητες ανάμεσα στην Παιδεία της Αθήνας, της Σπάρτης και της Εθνικοσοσιαλιστικής Γερμανίας με σκοπό την κατάδειξη του αυτονόητου της Εθνικοσοσιαλιστικής Παιδείας. Για να κάνουμε και εμείς την "επανάσταση του αυτονόητου" που λένε όλοι οι πολιτικοί αρχηγοί του παραλόγου. Στην Δημοκρατία των Αθηνών, λοιπόν, σε αντίθεση με την σημερινή ονομαζόμενη δημοκρατία πολίτης γινόταν μόνο ο οπλίτης και συνεπώς μπορούμε να θεωρήσουμε την στρατιωτική εκπαίδευση ως βασική προϋπόθεση για την ενηλικίωση και πολιτογράφηση κάποιου. Πολίτες γίνονταν μόνο οι Αθηναίοι το γένος, δηλαδή αυτοί που και οι δύο γονείς τους ήταν Αθηναίοι πολίτες. Είναι επόμενο οπότε ότι η φυλετική συνείδηση ήταν επίσης βασική προϋπόθεση για την πολιτογράφηση κάποιου. Οι μορφωτικές εκδηλώσεις που προάγαγαν τις αρετές και τις αξίες που ήταν αρεστές στο Κράτος γινόντουσαν συχνά και όλοι μπορούσαν να τις παρακολουθήσουν και ενίοτε να συμμετέχουν κιόλας. Σαφώς και η δημοκρατική κοινωνία των Αθηνών είχε μεγάλες διαφορές με την Σπαρτιατική κοινωνία και συνεπώς και η Παιδεία τους θα απείχε, όμως στο κάτω κάτω της γραφής η Αθηναϊκή Δημοκρατία εν τέλει απέτυχε να αποκτήσει μεγάλο χρόνο ζωής. Στην Φιλοσοφία των Αθηναίων, όπως και σε αυτή των Σπαρτιατών, η εργασία δοξάζεται ως ο μοναδικός σωστός τρόπος για να ζει κανείς, γεγονός που για να είμαστε δίκαιοι όπως και όλα τα προηγούμενα ήταν κοινά σε όλο τον τότε αρχαϊκό Ελληνισμό. Θα μπορούσε λοιπόν κάποιος να αναρωτηθεί γιατί μιλάω για την "Παιδεία στον Εθνικοσοσιαλισμό" ενώ αυτά ήταν κοινά για όλο τον Ελληνικό χώρο; Το ζήτημα τίθεται έτσι γιατί καλώς ή κακώς μόνο η Εθνικοσοσιαλιστική Γερμανία επικαιροποίησε και εφάρμοσε αυτές τις Ελληνικές πρακτικές. Θα πρέπει επίσης να τονίσουμε ότι η σημερινή δημοκρατία δεν είχε καμμία σχέση με την δημοκρατία των Αθηνών και ότι ακόμα και εκείνη κατέληξε στην ασυδοσία και την οχλοκρατία πολύ σύντομα.
Εθνικοσοσιαλιστική Γερμανία
Όταν μιλά κανείς για την Παιδεία στην Εθνικοσοσιαλιστική Γερμανία δεν χρειάζεται καν να αναφέρει την φιλοπατρία και την φυλετική αφύπνιση, η οποία συντελόταν. Η δε στρατιωτική εκπαίδευση είναι επίσης προφανής και φαίνεται ιστορικά από τα παιδιά της Hitler Jugend και τις επιδόσεις αυτών στον Πόλεμο που ακολούθησε. Ας δούμε οπότε τα άλλα σημεία που προαναφέραμε. Η οργάνωση και μόνο της Hitler Jugend παραπέμπει απευθείας στις ίλες και τις αγέλες στις οποίες οργανωνόντουσαν οι νέοι στην Αρχαία Σπάρτη, θεσμοί που ανέπτυσσαν την συντροφικότητα ανάμεσα στους νέους και τους κοινωνικοποιούσαν. Το "νους υγιής εν σώματει υγιεί" βρήκε μετά από πολλά χρόνια εφαρμογή στους νέους και τις νέες της Γερμανίας και οι εκδηλώσεις του Καθεστώτος ήταν συχνές και προσβάσιμες από όλους. Οι νέοι και οι νέες πέρα από την διαπαιδαγώγηση τους όλο το σχολικό έτος λαμβάναν και επαγγελματικό προσανατολισμό, αφού δουλεύαν για κάποιο διάστημα το καλοκαίρι προκειμένου να δωθούν οι πρώτες πληρωμένες άδειες στους εργαζομένους, για τις οποίες έχουμε ξαναμιλήσει. Ο απόλυτος σεβασμός απέναντι στα ήθη και στα έθιμα του λαού υπήρχε και δεν ήταν καν συζητήσιμος. Η αναβίωση μάλιστα εθίμων της Άριας παράδοσης που είχαν καταπνιχτεί από σκοταδιστικές πρακτικές ήρθε στην ημερήσια διάταξη και η ηρωολατρεία πήρε και πάλι την θέση της στην πνευματικότητα του τόπου. Θα μπορούσα να γράψω πολλά περισσότερα σχετικά με το θέμα, αλλά νομίζω ότι αρκεί να περιοριστώ στην δήλωση του ίδιου του Χίτλερ στον βιβλίο του όπου δηλώνει ότι θέλει να δημιουργήσει έναν πολιτισμό που να ενώσει τον Ελληνισμό και τον Γερμανισμό, όπως και πολλές άλλες του δηλώσεις σχετικά με τον σεβασμό στον Ελληνικό Πολιτισμό και την παραδοχή εμπνεύσεως από αυτόν.
Επίλογος
Θα πρέπει να καταδειχθεί, λοιπόν, το αυτονόητο της Εθνικοσοσιαλιστικής - Ελληνικής Παιδείας σε ένα Έθνος που σέβεται τον εαυτό του ως ύπαρξη. Σαφώς και η Παιδεία θα πρέπει να είναι αντανάκλαση του Κράτους, το οποίο οραματίζεται να δημιουργήσει το εκάστωτε καθεστώς, αυτό βιώνουμε άλλωστε και σήμερα. Είναι απολύτως λογικό σε ένα καθεστώς παγκοσμιοποιημένο που θεωρεί τις εθνικότητες βαρίδια να έχουμε φαινόμενα Γιαννάκου ή Δραγώνας. Είναι απόλυτα φυσιολογικό αυτό που βιώνουμε άμα λάβουμε ως γνώμονα το είδος του Κράτους που οραματίζονται οι κυβερνώντες μας. Το θέμα είναι αν εμείς ως Έλληνες πολίτες συμφωνούμε με αυτό το όραμα τους. Αν όχι τότε είναι αναφαίρετο δικαίωμα μας να αντιδράσουμε έμπρακτα και δυναμικά. Όχι μόνο με πορείες ή δράσεις, αλλά και με την ίδια μας την ψήφο, αφού περιμένουν ανα πάσα στιγμή στην γωνία τα γνωστά προβοκατοράκια για να σπιλώσουν τον όποιο πεζοδρομιακό μας αγώνα. Με την ψήφο μας και ας είμαστε αντιδημοκράτες θα δώσουμε την πρώτη γροθιά σε ένα σύστημα που μας σκοτώνει και ακολούθως θα το σκοτώσουμε. Ο Σωκράτης και ο Πλάτων παρά την σαφή αντιδημοκρατικότητα τους πράξαν το ίδιο σε παρελθόντες καιρούς και πραγματικά θα ήθελα να ακούσω τα "αντιδημοκρατικά" "ακροδεξιά" γκρουπούσκουλα της Καλλιρόης να επιχειρηματολογούν για την ιδεολογική "αντίφαση" του Πλάτωνα. Έτσι για να ευθημήσουμε και λίγο. Αν από την άλλη συμφωνούμε με το όραμα των κυβερνώντων μας ή φοβόμαστε να αντιδράσουμε τότε μας αξίζει να ψοφολογήσουμε σε μία γωνία και ως άτομα και ως Έθνος.
ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΕΝΟ ΣΤΟ BLOG : http://ideatons.blogspot.com/2010/09/blog-post_23.html
