Η χρήση των social media στις ελληνικές εκλογές

Η νίκη του Οbama στις αμερικανικές εκλογές σηματοδότησε μια νέα εποχή για το πολιτικό μάρκετινγκ, επαναπροσδιορίζοντας σε μεγάλο βαθμό τις τεχνικές και τα εργαλεία του. Η ευρεία χρήση των social media, ως πλατφόρμα επικοινωνίας με τους πολίτες και η παράλληλη ενσωμάτωση σε ένα ενιαίο στρατηγικό πλάνο των παραδοσιακών και των νέων μέσων, δημιούργησαν μια συμπαγή προεκλογική εκστρατεία κάνοντας ουσιαστικά πράξη την πραγματική συμμετοχή των πολιτών σε αυτή.

Η καθολική επιτυχία της εκστρατείας Obama δημιούργησε νέα δεδομένα στις προεκλογικές εκστρατείες ακόμη και στην Ελλάδα, πολλαπλασιάζοντας τα αιτήματα από τους υποψήφιους βουλευτές για την όσο το δυνατόν μεγαλύτερη χρήση των social media στις προεκλογικές τους εκστρατείες.

Αν και παρουσιάζει σίγουρα μεγάλο ενδιαφέρον ο προσδιορισμός και η περαιτέρω ανάλυση των διαφορετικών κινήτρων που ώθησαν φέτος τους υποψήφιους να οδηγούνται στην ενσωμάτωση των social media στις εκστρατείες τους, θα θεωρήσουμε ότι τα τρία βασικότερα είναι: η «μόδα» που δημιουργήθηκε από τον Οbama, η δυνατότητα προβολής της υποψηφιότητας χωρίς σπατάλη χρημάτων και η επαφή με τη νέα γενιά (δυνητικά και υποθετικά).

Η λογική προβολής μιας υποψηφιότητας μέσα από τα social media είναι περισσότερο κατασκευαστική –υπό την έννοια της προοδευτικής δημιουργίας ενός καναλιού αμφίδρομης επικοινωνίας με συγκεκριμένο κοινό, στην οποία το πολιτικό στοιχείο προκύπτει από την προσωπική δικτύωση- και έχει σίγουρα διαφορετική προέλευση από τα κίνητρα αυτά.

Η σχέση που δημιουργείται από τον υποψήφιο (πομπό) προς το δυνητικό ψηφοφόρο (δέκτη) είναι εξ’ ορισμού ισότιμη και αμφίδρομη, άμεση και προσωπική.

Αυτή τη σχέση, η μεγάλη πλειοψηφία των υποψηφίων στις φετινές εκλογές (οι εξαιρέσεις είναι λίγες, αλλά πραγματικά λαμπρές) δεν κατάφερε σε κανένα σημείο να αποκαταστήσει.

Οι κανόνες λειτουργίας των social media ξεφεύγουν κατά πολύ από τη λογική του υποψήφιου βουλευτή, που στις φετινές εκλογές και μέσα σε ένα πολύ μικρό χρονικό διάστημα προσπάθησε να πολλαπλασιάσει τους followers ή τους φίλους του, χωρίς να συμμετέχει προσωπικά, χωρίς να αντιλαμβάνεται το αντικείμενο της πληροφορίας που πρέπει να προβάλλει και με ποιο τρόπο, χωρίς να επιδιώκει την πραγματική συμμετοχή, αλλά την αίσθηση της συμμετοχής.

Καταλήξαμε να γινόμαστε αποδέκτες καθημερινά ενός τεράστιου αριθμού μηνυμάτων μέσα από το twitter ή το facebook, μηνυμάτων χωρίς στρατηγική στόχευση και χωρίς να επιδιώκουν την (πιο) άμεση και (πιο) προσωπική σχέση, γεγονός που μάλλον τελικά λειτούργησε αρνητικά.

Τουλάχιστον, με απαρχή τη φράση «ψάχνω κάποιον μικρό που ασχολείται με αυτά τα facebook, για να βοηθήσει στην καμπάνια μου», δημιουργήθηκαν νέες θέσεις εργασίας, έστω και εποχιακές….